REVIEWS |
Coach Party - Killjoy
Score
Datum review
09-07-2023
Media
CD
Tracks
10
Release
08-09-2023
De Britse band Coach Party, brengt met het album Killjoy hun debuutplaat uit. Het viertal uit Isle Of Wight brengt daarmee een energiek album uit, hetgeen ook past bij de live reputatie van de band, waarbij de band afgelopen zomer ook op Nederlandse festivals was terug te vinden. Daarnaast doet de band in het komende najaar met een eigen clubtour ook ons land aan.
Drummer Guy Page trapt het album letterlijk en figuurlijk af op What’s The Point In Life, waar ook snel bassist Steph Norris samen met gitarist Joe Perry is terug te horen, gevolgd weer door de vocalen van frontvrouw Jess Eastwood. Een energieke track, welke eigenlijk van begin tot eind vol gas gaat.
Vol gas en ja, ook energiek, geldt ook zeker voor Parasite, waar in de vocalen het wel wat tegen “geschreeuw” aan zit, maar toch nog net binnen de “aanvaardbare normen” blijft. Rustiger is dan Born Leader, waar meer de (pop)rock klanken op doorklinken. Toepasselijk bij de titel, Micro Aggression is ook het geluid op dit nummer wat meer agressief aangezet. Zowel in het instrumentale met stevige gitaarlijnen, maar ook in het vocale klinkt een wat steviger aangezette zanglijn door.
Hoe groot een tegenstelling kan zijn, bewijst eigenlijk wel July, welke volgt op het geweld van Micro Aggression en dan een wat zoet karakter heeft. Daarmee laat de band op zijn debuutplaat toch ook wel een gevarieerd geluid terug horen. In die lijn ligt dan ook Be That Girl, waar een duidelijkere indierock (en vleugje indiepop) geluid is terug te horen.
Een goede groove is dan terug te horen op All I Wanna Do Is Hate, waarmee de band andermaal een andere kant van zichzelf laat horen. Hoewel het energielevel nooit echt laag wordt op het album, kent Hi Baby weer wel een level erbij. Met daarbij een fraaie mix tussen stevige uithalen en soms bijna muisstille delen.
Ook All Of My Friends kent een aangenaam rock geluid, alvorens bij de afsluiter Always Been You aan te komen. Een nummer waarop nog eenmaal een vol bandgeluid is terug te horen, met daarbij ook genoeg ruimte voor het instrumentale om een nadrukkelijke rol op zich te nemen.
Waar de laatste tijd nog wel eens wat te doen is omtrent de lengte van hedendaagse albums, daar geldt dat de debuutplaat van Coach Party, nog een slagje extra maakt in korte. Dat de lengte van een nummer niet bepaald of deze goed of slecht is, is zeker een feit. Aan de andere kant is het dan wel jammer dat het album Killjoy er al zo snel erop zit.
Drummer Guy Page trapt het album letterlijk en figuurlijk af op What’s The Point In Life, waar ook snel bassist Steph Norris samen met gitarist Joe Perry is terug te horen, gevolgd weer door de vocalen van frontvrouw Jess Eastwood. Een energieke track, welke eigenlijk van begin tot eind vol gas gaat.
Vol gas en ja, ook energiek, geldt ook zeker voor Parasite, waar in de vocalen het wel wat tegen “geschreeuw” aan zit, maar toch nog net binnen de “aanvaardbare normen” blijft. Rustiger is dan Born Leader, waar meer de (pop)rock klanken op doorklinken. Toepasselijk bij de titel, Micro Aggression is ook het geluid op dit nummer wat meer agressief aangezet. Zowel in het instrumentale met stevige gitaarlijnen, maar ook in het vocale klinkt een wat steviger aangezette zanglijn door.
Hoe groot een tegenstelling kan zijn, bewijst eigenlijk wel July, welke volgt op het geweld van Micro Aggression en dan een wat zoet karakter heeft. Daarmee laat de band op zijn debuutplaat toch ook wel een gevarieerd geluid terug horen. In die lijn ligt dan ook Be That Girl, waar een duidelijkere indierock (en vleugje indiepop) geluid is terug te horen.
Een goede groove is dan terug te horen op All I Wanna Do Is Hate, waarmee de band andermaal een andere kant van zichzelf laat horen. Hoewel het energielevel nooit echt laag wordt op het album, kent Hi Baby weer wel een level erbij. Met daarbij een fraaie mix tussen stevige uithalen en soms bijna muisstille delen.
Ook All Of My Friends kent een aangenaam rock geluid, alvorens bij de afsluiter Always Been You aan te komen. Een nummer waarop nog eenmaal een vol bandgeluid is terug te horen, met daarbij ook genoeg ruimte voor het instrumentale om een nadrukkelijke rol op zich te nemen.
Waar de laatste tijd nog wel eens wat te doen is omtrent de lengte van hedendaagse albums, daar geldt dat de debuutplaat van Coach Party, nog een slagje extra maakt in korte. Dat de lengte van een nummer niet bepaald of deze goed of slecht is, is zeker een feit. Aan de andere kant is het dan wel jammer dat het album Killjoy er al zo snel erop zit.