REVIEWS |
Delain - Dark Waters
Score
Datum review
02-07-2023
Media
CD
Tracks
11
Release
10-02-2023
Begin 2021 kwam het toch wel verrassende bericht dat de succesvolle band Delain terug naar de basis ging, waarbij de samenstelling van de band flink op zijn kop is gegaan. Waarbij ook de kenmerkende, en sterke, vocalen van Charlotte Wessels tot het verleden behoren. Het album Dark Waters is het eerste album van de band in de nieuwe samenstelling.
In die nieuwe samenstelling neemt Diana Leah de vocalen voor haar rekening. Daarnaast keren drummer Sander Zoer en gitarist Ronald Lana terug in de band, welke naast oprichter (en toetsenist) Martijn Westerholt nog wordt bijgestaan door Ludovico Cioffi op de bas.
Al met de eerste single The Quest And The Curse werd al duidelijk dat de sound van Delain wel herkenbaar blijft. Een nummer welke er direct inknalt en een mooi visitekaartje was van het vernieuwde Delain. Op het album wordt het nummer nog voorafgegaan door Hideaway Paradise, welke dan wat ‘lichter’ qua sound is, maar een goede opener is.
Op Mirror Of Night verwelkomt de band Ruud Jolie (Within Temptation) als extra gitarist, met lekkere gitaarrifs en een volle sound. Waar een andere gastrol is weggelegd voor Paolo Ribaldini op zowel Beneath als Moth To A Flame, welke een bijdrage in de vocalen levert.
Een meer catchy geluid, en wellicht ook meer poprock ingezet nummer, is Tainted Hearts. Wellicht valt ook wel een dance vleugje te ontdekken in het nummer, welke wordt gedragen door een stevige baspartij. Dat dansgevoel geldt ook zeker voor Moth To A Flame, met ook weer een zeer hoog catchy gehalte.
Wat meer symfonisch en ook wel gotisch, doet dan The Cold aan. Een nummer welke bij vlagen doet denken aan het vroegere materiaal van Within Temptation. Waar destijds Martijn, toeval of niet, ook deel van uitmaakte. Underland neigt meer naar een filmisch geluid, waarbij het intro ‘X-files’ achtig aandoet. Met na het intro een volle sound, met stevige gitaren, de nodige koortjes en de duidelijke toets lijnen.
Als toetje is een zogenoemde ‘piano’ versie van The Quest And The Curse terug te vinden op het album Dark Waters. Waar de term ‘orkestraal’ zeker ook niet had misstaan, in de fraai versierde uitvoering van het nummer.
De stem van Diana is zeker wel wennen, maar ‘past’ wel bij het nieuwe werk van Delain. Waarbij het nieuwe album, zoals we eigenlijk wel gewend zijn van de band, ook wel weer een goed album is.
In die nieuwe samenstelling neemt Diana Leah de vocalen voor haar rekening. Daarnaast keren drummer Sander Zoer en gitarist Ronald Lana terug in de band, welke naast oprichter (en toetsenist) Martijn Westerholt nog wordt bijgestaan door Ludovico Cioffi op de bas.
Al met de eerste single The Quest And The Curse werd al duidelijk dat de sound van Delain wel herkenbaar blijft. Een nummer welke er direct inknalt en een mooi visitekaartje was van het vernieuwde Delain. Op het album wordt het nummer nog voorafgegaan door Hideaway Paradise, welke dan wat ‘lichter’ qua sound is, maar een goede opener is.
Op Mirror Of Night verwelkomt de band Ruud Jolie (Within Temptation) als extra gitarist, met lekkere gitaarrifs en een volle sound. Waar een andere gastrol is weggelegd voor Paolo Ribaldini op zowel Beneath als Moth To A Flame, welke een bijdrage in de vocalen levert.
Een meer catchy geluid, en wellicht ook meer poprock ingezet nummer, is Tainted Hearts. Wellicht valt ook wel een dance vleugje te ontdekken in het nummer, welke wordt gedragen door een stevige baspartij. Dat dansgevoel geldt ook zeker voor Moth To A Flame, met ook weer een zeer hoog catchy gehalte.
Wat meer symfonisch en ook wel gotisch, doet dan The Cold aan. Een nummer welke bij vlagen doet denken aan het vroegere materiaal van Within Temptation. Waar destijds Martijn, toeval of niet, ook deel van uitmaakte. Underland neigt meer naar een filmisch geluid, waarbij het intro ‘X-files’ achtig aandoet. Met na het intro een volle sound, met stevige gitaren, de nodige koortjes en de duidelijke toets lijnen.
Als toetje is een zogenoemde ‘piano’ versie van The Quest And The Curse terug te vinden op het album Dark Waters. Waar de term ‘orkestraal’ zeker ook niet had misstaan, in de fraai versierde uitvoering van het nummer.
De stem van Diana is zeker wel wennen, maar ‘past’ wel bij het nieuwe werk van Delain. Waarbij het nieuwe album, zoals we eigenlijk wel gewend zijn van de band, ook wel weer een goed album is.
Recente reviews